De Franse Revolutie is nu een onaantastbaar positieve gebeurtenis in de geschiedenis, want ‘het volk’ heeft gewonnen. Hou dat idee vast. Die illusie is heilig. Heeft het volk gewonnen? Ja, het volk heeft gewonnen. En Pierre wat heeft het volk gewonnen? Stemrecht? Protestrecht?
De Franse Revolutie. Dat waren nog eens tijden. Toen stond het volk op. Toen gooide het volk het juk af. Het volk gooide de corrupte bureaucratische bestuurders in de gevangenis en ging het zelf doen. Regering voor het volk door het volk. Weg met de zelfingenomen elite, die niets anders doet dan zijn eigen zakken vullen en het volk uitknijpen. Wat daarop volgde was een opeenstapeling van blunders en miscommunicatie. Een bloederige moordpartij die 10 duurde en erger was dan de kwaal die men met de revolutie had willen bestrijden.
Eerlijk en rechtvaardig. Het bleek allemaal zo eenvoudig nog niet.
Men had, voor een nobel doel, een verouderd, maar toch nog redelijk stabiel flut-systeem ingeruild voor complete chaos. Liberté, égalité et fraternité. Halikidé, boem touché, route barree.
De oude krachten geven zich niet zomaar gewonnen. Die zeggen niet:”oh ja, dat is veel beter zo”. Integendeel. Op zekere dag stoomt er een leger aan royalisten op naar de plek waar de revolutionaire regering zich huisvest. Die regering staat al op het punt te vluchten. Alles lijkt voor niets te zijn geweest, maar dan is daar ineens: Napoleon Bonaparte.
De bijdehante korporaal uit Corsica die, sinds het begin van de revolutie, bezig is met een werkelijk stormachtige carrière.
(Een carrière die mogelijk werd door de revolutie. Het oude systeem zou zijn promotie niet hebben gehonoreerd op basis van zijn lage afkomst.)
De revolutie heeft deze man gemaakt en nu red deze knul de revolutie.
Nappie schiet op 26 jarige leeftijd met de hagel uit zijn kanonnen de royalisten van de pleinen in Parijs en is daarmee de redder de la revolution. Stel je voor dat je op prinsjesdag even met een mitrailleur los laat op de aanhangers van het koningshuis. Zoiets. Voor het beeld he. Zo’n man was nappie nou.
De regering promoveert hem naar de rang van brigadegeneraal en maakt hem de aanvoerder van de Franse strijdkrachten in Italië. Hij is duidelijk de beste man voor de baan. Die man, moet ook zo snel mogelijk weg uit Parijs. Geweldig is hij, maar hij is ook levensgevaarlijk.
Lodewijk de 16e is dan al dood. Je kan die man een oetlul vinden. Zijn macht was, net als die van alle andere gekroonde hoofden in Europa, god gegeven en “god” dat was in die tijd best nog wel een dingetje. Dat soort legitimiteit is niet te koop. Probeer jij als ‘korporaaltje uit de provincie’ de gekroonde hoofden van europa maar eens uit te leggen dat ‘we het van nu af aan eerlijk en rechtvaardig gaan worden.
Wij denken nu :’Maar dat is toch de normaalste zaak van de wereld?’. Niet voor de gekroonde hoofden van Europa in die tijd. Die snappen er niets van. Die kijken net zo hoofdschuddend naar Napoleon als Hugo de Jonge naar Thierry Baudet kijkt. ‘Wie is die man?” hoor ik Marie Antionette Kaag zeggen. Jij vlegel Bonaparte jij bent niet door god gekozen, zijn bent alleen maar “walgelijk” populair”. Je bent een populist!’
Nappie. De held van het slagveld ziet de revolutie voor zijn ogen mislukken. Er is geen stabiliteit. Er is slechts moordende chaos. Hij zelf denkt dat hij wel, op basis van zijn daden op het slagveld, die hem mateloos populair hebben gemaakt bij het volk, in staat is die legitimiteit te claimen. Hij is in ieder geval bereid zijn leven te wagen met een poging daartoe. Hij geeft Josephine een kus en zegt morgen ben je weduwe of first lady en pleegt een coup.
Die machtsgreep maakt een einde aan het moorden en maakt van Napoleon nog meer de redder van de revolutie. Nappie was echt een moordgozer. Hij stopte het moorden en ging verder met het voeren van oorlog, want iedereen in Europa wilde hem, en dat walgelijke revolutionaire idee, dood hebben.
Nappie werkt aan een wetboek om het onrecht te beteugelen. Eerlijk en rechtvaardig zijn namelijk mooie theoretische woorden, maar hoe doe je ‘eerlijk en rechtvaardig’ in de praktijk? Dat werd de Code civil waar ons burgerlijk wetboek uit voortkomt.
Nu denk je:’geweldig’, maar niemand in europa stond te juichen. Men lachte. Wat een idioot. Wat een onzin! Wat een apekool! Eerlijk en rechtvaardig. Ja hoor! Regering voor het volk, door het volk. Geloof je het zelf. Dat kan het volk helemaal niet. Dat gaat fout. 10 jaar lang rijden de gekroonde hoofden van Europa de revolutie in de wielen met geld en troepen. Tien jaar lang proberen ze te bewijzen dat het niet kan. Het mag niet lukken. Het moet kapot. Beetje zoals Trump ook niks goed mocht doen. Als resultaat van dit conservatieve geëtter, krijgen ze… Napoleon.
Met de komst van Napoleon wordt het moorden een beetje vergeten. De Revolutie wordt vanaf dat moment opgediend in patriottische, heroïsche saus. Allemaal martelaren gestorven voor de la république Française. Helden.
Vanaf dit moment hangt er een zweem van positiviteit rond het begrip ‘revolutie’. Het moorden is vergeten en ‘het volk’ kan dit dreigement constant boven de hoofden van de tijdelijke machthebbers kan laten zweven. Als Marx het heeft over revolutie is hij gewoon een populair romantisch idee van zijn tijd aan het ventileren. Hij heeft het zelf nooit meegemaakt. Hij werd geboren twee jaar voor dat Napoleon stierf.
Die constante dreiging van revolutie heeft ons uiteindelijk een algemeen stemrecht gegeven. ”wij het volk’ noemen het namelijk de ‘franse revolutie van 1789′. In de ogen van “hun de elite’ kan het beter beter worden omschreven met ‘het grote moorden’. Het is de “holocaust” van de elite in Europa. De elite van Europa zegt niet:”Nooit meer auswitsch”. Die zegt:”Denk aan Lodewijk”. We moeten het volk iets geven, al is het maar een illusie. De illusie dat we luisteren.
Nappie en de revolutie veroveren/bevrijden Europa. Dat was makkelijk. De legers van de gekroonde hoofden waren kleiner en duurder en beschikte over incompetente officieren die waren geselecteerd op basis van hun adellijke titel. Le petit General daarentegen kon, door de invoering van de revolutionaire dienstplicht, beschikken over het grootste en meest loyale landleger ter wereld met alle kwaliteits mensen op de juiste plek. Het Franse volk. Hij was natuurlijk ook strateeg, maar daar ligt altijd al zo de nadruk op dat we de onuitputtelijke omvang van zijn leger voor het gemak maar vergeten. Van Napoleon is de uitspraak dat kwantiteit zijn eigen kwaliteit heeft. Hij kon zich stomweg verliezen veroorloven.
Al die jongens wilden vechten voor … zichzelf. Voor de revolutie. Voor vrijheid. Voor rechtsgelijkheid. Voor eerlijkheid. Voor het omverwerpen van de elite die niet luistert. Die niet luistert, omdat ze denkt dat het gevaarlijk is te luisteren naar het volk dat dergelijk gedrag gaat opvatten als zwakte en dan is het hek van de dam. Die jongens willen vechten tegen de arrogantie van de macht.
Voor Napoleon ging men door het vuur. L’empereur, Napoléon. De korporaal uit Corsica die op eigen kracht het volk was ontstegen om het te leiden. De kleine Korporaal uit Corsica, die mensen bevorderde op basis van hun capaciteiten en niet op basis van hun afkomst. Zijn geliefde soldaten walste door europa en sloeg de gekroonde hoofden van Europa met de revolutionaire Code-Civil om de oren.
Dat waren nog eens tijden. Die soldaten. Die geloofde in de revolutie. Een regering van het volk voor het volk. Al die soldaten geloofden in dat Frankrijk. In dat Europa. In die leider, die volksheld en dankzij deze jongen van het volk kreeg de elite zo’n schrik van het volk, dat we nu kunnen beschikken over stemrecht en protestrecht iets dat in die tijd ondenkbaar werd geacht. In die tijd zat er ook niets tussen vrede en volksopstand. Wie zijn mond opendeed was dood. Dan merkt je de woede pas als het te laat is. Dat was daarna anders. Ineens had het volk machtsmiddelen die de elite tot luisteren kon dwingen.
De elite is niet onaantastbaar. Die elite is kwetsbaar en dat weten ze sinds napoleon maar al te goed. Ze durfden hem, toen zijn einde was gekomen, niet eens te executeren uit angst voor de woede die dat zou oproepen. Nog geen tien jaar daarvoor was ‘dat wat het volk dacht’ geen enkele overweging geweest voor hun handelen.
Ons stemrecht komt voort uit de angst van de elite dat, als wij het met elkaar eens worden, er een grote gehaktmolen op het malieveld komt te staan om ze tot kattenvoer te vermalen. Als wij het met elkaar eens worden, zijn ze zo goed als dood.
We hebben nu een democratie en die democratie heeft ons opgezadeld met iemand als Rutte. Rutte is de oplossing voor dat specifieke elite probleem. Rutte is de loopjongen van de elite. Rutte zegt dat revolutie echt niet kan, want we trekken de grens van het protest bij geweld. Als er een testcentrum in vlammen opgaat tikt hij de bevolking verontwaardigd op de vingers. Een hypocrisie waarmee hij pijnlijk werd geconfronteerd, toen de buiten parlementaire onderzoekscommissie 2020 een zeer precies verslag uitbracht van zijn eigen geweldsmisdrijven tijdens het met brute kracht uit elkaar slaan van vreedzaam protest. Het gaat nu weer een stuk rustiger. Dat heeft een reden. Elke overtreding gaat de geschiedenisboeken in en hij werd gebeld door zijn baas die hem uitlegde dat hij bezig was met het uitlokken van een burgeroorlog. Een revolutie. Dat moet je niet willen. Laat ze vredig gillen en luister er niet naar.
Voelt u zich wel eens geïnspireerd door Rutte zoals een fransman door Napoleon? Ben je wel eens onder de indruk geweest van de Jonge? Ik heb medelijden met zijn vrouw op wiens schouder hij elke avond uithuilt. Voor een leider ga je door het vuur. Ik voel niet eens de behoefte een van beide te redden, als ik zag dat ze aan het verdrinken waren. Niet te redden. Wat ik ze toe zou willen schreeuwen is: ”Ik zei toch dat je daar niet kon staan!”.
Niet luisteren. Niet luisteren. Blijf gewoon toondoof voor het volk. Het vervelende volk. Het nare volk dat ook denkt een mening te kunnen hebben. Kopdicht slaaf. Niet luisteren. Lekker borrelen met elkaar,
met een dikke
klapsigaar.
Vertel aan elkaar
die grap nog maar.
“He vent, denk jij nog wel eens aan het volk?”,
“Welk volk?”.
“Nou, je weet wel, de stemmertjes”.
Ha ha ha ha ha
Ik heb gezegd, als de politiek gaat denken dat ze niet hoeft te luisteren, omdat het volk het toch niet door heeft, komt vanzelf de ketel aan de kook. Dat hoef je het volk niet te verwijten. Dat is niet de schuld van dat akelige nare agressieve volk dat van ellende niet meer weet hoe ze tot de bestuurders kan doordringen en daardoor grijpen naar de meest extreme vergelijking die ze kunnen verzinnen. Luisteren ze dan? Nee, je krijgt weer een standje. Ze begrijpen het echt niet. Het baasje zei:”niet luisteren” en daarom doen ze dat ook niet.
Hugo en Mark zijn de elite niet. Ze zijn de loopjongens van de elite. Ze zitten op die plek omdat ze volautomatisch beseffen wat de elite wil. Het zijn Power Pleasers. Ze weten dat zelf niet eens. Het is blinde ambitie. Ze geloven namelijk niet in complottheorieën. Niemand stuurt mij hoor. Ik ben gewoon Markie. Ik denk gewoon dat ik het allemaal zelf bedacht heb. Blind voor het gegeven dat ook zij te manipuleren zijn, tuinen ze overal in.
Ze hebben maar één motto. De baas moet blij zijn en daarvoor moet je bij de tijd zijn. Je moet altijd eerste viool willen spelen op de onderwerpen die via een grote marketing machine tot mode van de week zijn verklaart en dat doet men dan ook. Men zeilt mee, in de bubbel van de door de elite tot “veilig” gebombardeerde standpunten. Standpunten waar je het maar beter mee eens kunt zijn anders wordt het baasje boos.
Ik hoop zo, tegen beter weten in, naïef natuurlijk, dat ze wakker worden en wel gaan luisteren, kijken en zien in het belang van het Nederlandse volk. Verder dan het eigenlijk belang zal het niet komen ben ik bang.
Ik wil helemaal niet in de positie komen, waarin er van mij wordt verwacht dat ik ze ga redden. Ik ga ze niet redden. Als hij zichzelf teveel macht heeft toegeëigend staan er machten op die hem dat gaan vertellen. Ik kan ze niet redden, want ze zijn niet te redden.
Als ik nu met mijn reddingsvest aankom en zeg: “Kom Mark, je kan nu nog ontsnappen”. dan lacht me recht in me bek uit, want zo zijn machtsdronken mensen. Die zien het einde helemaal niet aankomen. Lodewijk de 16e heeft het echt niet zien aankomen en als hij het wel had gezien, had hij er niets tegen kunnen ondernemen.
Dat liet zijn koninklijke inborst namelijk niet toe. Dan maar me kop eraf. Ik ga echt niet de geschiedenis in als de man die het Franse volk tiranniseerde om zijn troon te behouden. Iets waar Stalin 130 jaar later geen enkel probleem in zag, want die was weer gestoord op een heel andere manier. Een meer realistische manier. Als een soort van Lodewijk de 16e die niet van plan was zich gevangen te laten nemen en zijn kop af te laten hakken.
Nadat Nappie had verloren bij Waterloo slaakte de adel een zucht van verlichting. Pfff de revolutie was voorbij. We kunnen weer terug naar het oude normaal. Dat ging niet. Dat lukte niet. De geest was uit de fles. Er was een ‘great reset’ geweest.
Doodsbenauwd voor een nieuwe revolutie nam de elite de touwtjes weer stevig in handen. Waarom was er buiten Rusland geen communistische revolutie in Europa? Omdat de revolutie in de rest van Europa al had plaatsgevonden en de ‘revolutionairen van toen’ zich hadden omgeschoold tot ‘de elite van nu, en die elite had maatregelen getroffen ter voorkoming van een dergelijke gebeurtenis.
Zo vinden we onszelf terug in het nu waarin we nog heel veel van die rechten hebben zoals de vrijheid te protesteren. Natuurlijk wil men dat je denkt dat het niet werkt. Natuurlijk probeert men je te ontmoedigen. Zolang niemand iets zegt gaat het goed en wie wil nou niet dat het goed gaat?
Niet slim. Protesteren kan maar beter wel werken want als het niet werkt; als er niet geluisterd wordt, komt vanzelf de ketel aan de kook.
Je kunt niet bewijzen of protest wel werkt of niet. Voor wetenschappelijk bewijs heb je namelijk twee Nederlanden nodig, waarbij je in het ene Nederland niet protesteert en in het andere Nederland wel, waarna je het verschil in uitkomst met elkaar kunt vergelijken.
Toch zie ik duidelijk dat Forum luistert en er weldegelijk door wordt aangemoedigd. De gang naar de tweede kamer is daardoor geen zondagse parkwandeling voor heer Hugo. De Jonge heeft in de tweede kamer de wind van voren gekregen. Die heeft de orkaan van de volkswoede gevoeld in de woorden van, Van Haga, Baudet en Gideon van Meijeren. Geheel is de stijl van de machtsdronken Lodewijk vond hij dat schandalig.
Wij protesteerden en hebben het de boel erg moeilijk gemaakt. Ja, we hebben wel degelijk een verschil gemaakt. Natuurlijk. Denk maar eens aan Nederland zonder protest. 100% schaap. De Jonge was meerdere keren per dag klaar gekomen in het bad van zijn eigen machtswellust. Nu ligt hij, impotent van de schoppen in zijn kruis, naast zijn vrouw in bed, uit te huilen. Is niet leuk voor zo’n jongen en dat hoeft ook helemaal niet.
Als je het het volk, in dienst van de farmaceutische dynastie, tilt met onzinverhalen, mag je best een beetje pijn lijden.
De elite heeft een agenda en die agenda heeft boven alles 1 doel. De volgende Napoleon voorkomen door hem zwart te maken voor hij echt kan beginnen. Dus als er iemand gratuit gaat staan walgen of als er iemand nodeloos voor antisemiet, racist of fascist wordt uitgemaakt, spitsen zich bij mij alleen maar de oren. Het zou wel eens over onze nieuwe leider kunnen gaan.
Ik zeg niet dat ik hem wil. Ik zeg niet:”Was er maar een sterke man die hier een einde aan kon maken”. Het enige dat ik met al die woorden wilde zeggen was dat Hugo en Mark met deze hemeltergende arrogantie bezig zijn om Nederland warm te maken voor iemand die het wel kan en dat vind ik zo stom. Waarom nou niet gewoon even luisteren? Als ze gaan luisteren werkt de revolutie nog steeds. Als ze doof blijven, komt er weer zo’n revolutie. Het zal niet de eerste keer zijn. Hitler heeft ook een keer geprobeerd op een hebbel en een drebbel Europa te verenigen. Dat werkt niet. Die toondove houding zint me niet, want ik ben opgevoed met:”nooit meer auschwitz.
We moeten blijven protesteren. Ze zullen het op allerlei manieren proberen te framen. Ze kunnen dat beter niet doen. Ze doen er beter aan er naar te luisteren want ‘revolutie’ dat is eigenlijk helemaal voor niemand fijn.
