Er zijn in de afgelopen 10 jaar veel zedenmisdrijven aan het licht gekomen die plaatsvonden onder het toeziend oog van katholieke priesters. Dat is me niet nogal wat als je er vanuit gaat dat die misstanden plaats vonden in een tijd dat de wereld een blind vertrouwen had in de onkreukbaarheid van mensen in die beroepsgroep. Ze werden gezien als de nobelste aller mensen. Ik denk dat in de ogen van een gelovig jongetje van 10 de status van de katholieke priester vergelijkbaar is met die van de marvel superheld van tegenwoordig. Zo’n kind waant zich dus compleet veilig en dat maakt de misdaad nog zoveel groter.
Mensen zijn kwetsbaar voor illusies. Verblindende illusies zoals die ontstaan als je ergens geen vraagtekens bij zet omdat je verblind wordt door de grandeur van de presentatie. Deze omstandigheid beperkt het wereldbeeld en daarmee het voorstellend vermogen. Men kon zich destijds gewoon stomweg niet voorstellen dat er priesters bestonden die stoute dingetjes deden. Dat er priesters bestonden die niet bang waren voor de hel. Dat er priesters rondliepen die voor hun eigen vermaak de hel op aarde creëerde voor weerloze slachtoffers als ware zij zelf de GOD die kon beschikken over leven en dood.
Dat betekende dat het slachtoffer kon gillen als een speenvarken. Niemand geloofde het. Je deed er alleen maar jezelf pijn mee. Te luidruchtige luidruchtige slachtoffers kregen al gauw te horen hoe schandalig men het vond dat ze van die vreselijke complottheorieën over die lieve meneer pastoor aan het verspreiden waren..
Dat blinde vertrouwen in de goedheid van deze christelijke voorgangers schiep, naast het vacuüm waarbinnen priesters uit de bocht konden vliegen, ook het niemandslands waarin de slippendragers van de macht op hun dooie akkertje de brandjes konden blijven blussen.
Heeft u zich wel eens afgevraagd:’waarom komt dit juist NU naar buiten?’.
Waarschijnlijk niet. De meeste mensen zullen heel terecht blijven steken bij de vraag ‘waarom mensen dit überhaupt doen’. Waarom zijn mensen zo? Dat kan een interessante academische vraag zijn. Is het aangeboren of is het aangeleerd? Het is maar net welk antwoord je bereid bent te accepteren en het antwoord dat je dan accepteert, zegt dan veel over wie jij bent en hoe je in het leven staat.
Kan je bijvoorbeeld accepteren dat mensen beesten zijn en dat jij onder gelijke omstandigheden tot hetzelfde in staat zou kunnen zijn, of kan je dat niet en moet je jezelf vrijpleiten door de daders te demoniseren? Het is een monster. Jij bent geen monster. Duidelijk.
Praktisch gezien, kan ik daar niet zoveel mee. Ik denk dat ieder mens wil weten waar hij mee weg kan komen. Ik denk dat een mens kierewiet wordt als die grens nooit komt. Niet dat ze dat zelf doorhebben. Mensen die over grenzen gaan, die niet kunnen worden overgestoken door de ordinaire werkmieren, vinden juist daarin de bevestiging van hun speciale status. De lakmoesproef van hun macht. Het toont aan hoe machtig ze werkelijk zijn en dat gevoel is heerlijk en verslavend. Als jij overal mee weg kon komen? Wat zou je doen? Ik ben blij dat ik die keuze niet heb.
Macht bestaat in soorten en maten. Er bestaat een macht die zo groot is dat ze boven de wet staat. Niet in theoretische zin natuurlijk. Wel in praktische zin en met het groeien van die macht groeit het aantal mensen dat alleen maar de schijn van rechtmatigheid hoeft te organiseren om daarna mensen zo te corrumperen dat ze gaan denken dat ze risicoloos mensen naar de maagdeneilanden kunnen laten vliegen om daar uitspattingen te hebben met onvolgroeide vrouwen. Dat kan je dan weer filmen en mensen mee chanteren en dat vergroot je macht dan weer.
Daar waar geen rekening hoeft te worden gehouden met wetten ontstaat een niemandsland waarin men totaal over de weerlozen kan beschikken.
Het is een soort macht dat we in de geschiedenis eerder zagen. Dat is de macht die de rooms-katholieke kerk ooit bezat. De kerk had namelijk overal wat over te zeggen. In de scholen, de sportvereniging, de politiek, de rechterlijke macht, de media en de kinderopvang. Dat kan je verschrikkelijk vinden vanwege de de excessen. Veel van die priesters waren, door hun verbondenheid met de christelijke moraal, toch netter dan het op persoonlijk winstbejag beluste alternatief. Helaas. Die zaten er bij de RKK ook tussen.
De RKK had macht. Die macht stelde sommige individuen in staat de grens op te zoeken en weer andere mensen in staat om het onrecht, dat het gevolg hiervan was, in doofpotten te stoppen. Knallen die deksels nu van die doofpotten omdat de RKK een geweten heeft gekregen? Als je de verontschuldigingen van de Paus aanhoort, zou je bijna gaan denken dat men daar nu schuldbewust en oprecht bezig is de lijken uit de kast te halen om in het reine te komen met god.
Misschien denken ze dat zelf. Er is geen grens aan wat een mens zichzelf kan wijsmaken. In mijn perspectief was het macht die de excessen veroorzaakte en zorgt het ontbreken van die macht er nu voor dat de misstanden naar buiten komen.
Als je echt macht hebt, zijn er namelijk altijd wel mensen die erbij willen horen en daarvan zullen de meest ambitieuze hun stinkende best doen om het blazoen van de macht te laten glimmen. Die macht is weg. Zo heeft de kerk bijvoorbeeld haar ijzeren greep op de media verloren.
Een rooms-katholieke eindredacteur was namelijk het soort man die er geen behoefte aan had om zijn eigen kerk te besmeuren. Als hij het zou doen zou daar schande van worden gesproken en zou hij ter verantwoording worden geroepen. Dat wil niemand. Zijn doofpot-actie zag hij dus als het beschermen van zijn eigen gemeenschap en dus als het enig juiste gedrag in de ogen van god en zijn biechtvader bevestigde hem daarin.
Je werd in die tijd ook geen eindredacteur van een rooms-katholieke krant als de bisschop je niet wilde hebben. De bisschop kon namelijk zeggen ‘nee die wil ik niet’ en die persoon zou dan nooit in aanmerking komen voor die functie. Gelukkig waren er altijd genoeg ambitieuze snoevers en kontkussers beschikbaar die als een braaf hondje de ring van de bishop kuste en die dus hun plaats en hun taak kende.
Vanuit het huidig perspectief zeggen we dat zo’n eindredacteur dus willens en wetens kinderen onder de bus gooide. Waarschijnlijk drong dat nooit tot zo’n man door. Waarschijnlijk zag hij het zelf meer als het beschermen van de kerk tegen valse beschuldigingen van duivelsche kinderen die bezig waren met het verspreiden van fake-news.
Nu werken op die plekken bij kranten mensen die geen groter plezier kennen dan het onder de bus gooien van de toenmalige onderdrukkers. Ze doen dit omdat dit nu in de mode is en de kerk geen macht meer heeft. Ze doen het natuurlijk ook uit schuldbesef dat ze destijds niet naar die schreeuwende kindereen hebben geluisterd. In mijn ogen doen ze het ook, omdat ze ruimte willen maken voor hun eigen religie. Het slijten van hun eigen ‘einde der tijden’ narratief.
Vind u het rare tijden? Onlogische tijden? Lijkt het alsof de wereld gek aan het worden is met dingen als corona, vaccin, klimaat, anti- blank-racisme en andere hersenloos woke-ularia activisme? Dat komt omdat u de nieuwe religie nog niet heeft omarmd.
Ga terug naar de tijd van voor de tweede wereldoorlog en u zult een nog vreemdere tijd aantreffen. Niet vreemd voor mensen die in die tijd hun religie omarmde. Een tijd waarin de schapen van god elkaar vertelde dat ze “hun plaats moesten kennen’ als één van hen het woord van de pastoor in twijfel trok. Een tijd waarin christelijke mensen van verschillende kerken niet eens met elkaar mochten praten, laat staan met elkaar trouwen. Waar meneer pastoor bepaalde dat je KVP moest stemmen. Waar een kind dat ter wereld kwam uit de baarmoeder van een ongetrouwde vrouw schande bracht over moeder en kind en de familie. Waar ongetrouwd samenwonen niet werd geaccepteerd. Homo’s niet bestonden omdat ze werden gecanceĺled voor ze poep konden zeggen en pedofilie in bepaalde kringen ondenkbaar- en in andere kringen, de normaalste zaak van de wereld gevonden werd.
Elke tijd heeft zijn eigen religie. Alleen zijn wij kinderen van een tijd waarin we dachten dat de wetenschappelijke-methode, de logica en het uitwisselen van rationele argumenten een harmonische samenleving tot stand zou kunnen brengen. Die droom zien we nu aan stukken geslagen worden door een nieuw soort macht die opnieuw bezig is een stroom van irrationele, quasi-religieuze dogma’s en andere idee-fixen, over het volk uit te gieten. Voelt u zich verkracht? Opnieuw bent u een roepende in de woestijn. Hoe durft u zo te praten over onze nieuwe woe woe meester.
Van waaruit ik kijk, zie ik het volk, amechtig op zoek naar betekenis, dat nieuwe geloof gretig omarmen en ik ben er dan ook van overtuigd dat de nieuwe machtigen ook nu weer dronken worden van het gegeven dat zij nu de nieuwe woe woe meesters zijn en niemand ze wat kan maken. Ook zie ik duidelijk tekenen van hoe het verlangen bij de machtigen te horen ambitieuze mensen kwetsbaar maakt zichzelf te corrumperen.
Zo schijnt het weer opnieuw ‘not done’ te zijn om satanisch kindermisbruik door machtigen in overweging te nemen en of te onderzoeken. Ook nu weer, zijn overambitieuze social klimmers bezig het kindermisbruik onder de mat te vegen. Ook nu weer worden mensen die het aankaarten buiten de samenleving geplaatst.
Het is ambitie over de ruggen van kinderen die worden gesloopt en beschadigd voor de rest van hun leven, omdat ze ooit de machteloze verboden vruchtjes waren waar machtige mensen mee konden doen en laten wat ze wilden, omdat er een heel bataljon aan over ambitieuze honden klaar stond om de rotzooi op te ruimen en om te blaffen naar mensen die het aan de kaak wilden stellen.
Denkt u nou echt dat wat de RKK met kinderen heeft gedaan nu niet meer voorkomt? Het is geen religieuze aberratie. Het is mensenwerk. Het is van alle tijden. Het is niet uit te bannen en je weet altijd precies wie het zijn.
Het zijn de onaantastbaren. Alle bureaucraten op machtige posities zijn wat mij betreft verdacht en ook die mensen die steeds arroganter de camera in kijken en steeds meer polariserende taal uitslaan in de richting van mensen die in vrijheid de keuze hebben gemaakt niet tot vaccinatie over te gaan. Ze kunnen zichzelf niet bedwingen. Ze denken dat ze speciaal zijn. Bijzonder. Ze weten zelf niet hoe bezopen ze zijn. Ze zijn dronken van macht en iemand die echt straalbezopen is, heeft dat niet meer door. Die leeft in een andere realiteit.